дум-ду́м

‘від кулі’

прыметнік, нескланяльны

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дум-ду́м / пу́ли дум-ду́м воен. ку́лі дум-ду́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дум-ду́м: ку́ля дум-ду́м воен. пу́ля дум-ду́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дум-ду́м, нескл., ж.

Разрыўная куля з крыжападобным надрэзам, якая наносіць цяжкія раненні.

[Ад назвы прыгарада г. Калькуты — Дум-Дум, дзе ўпершыню вырабляліся гэтыя кулі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дум-ду́м

(інд. Dum-Dum = назва прадмесця Калькуты)

разрыўная куля з крыжападобным надрэзам, якая наносіць цяжкія раненні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

власти́тель уст. улада́р, -ра́ м., валада́р, -ра́ м.;

◊

власти́тель дум улада́р дум;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

улада́р, -ра́ м.

1. властели́н; власти́тель, повели́тель;

2. владе́лец;

◊ у. дум — власти́тель дум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́ма¹, -ы, мн. -ы, дум, ж.

1. Роздум, разважанне.

Думу думаць.

2. Жанр украінскай гістарычнай народнай песні.

Казацкія думы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ду́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ду́ма ду́мы
Р. ду́мы ду́м
Д. ду́ме ду́мам
В. ду́му ду́мы
Т. ду́май
ду́маю		 ду́мамі
М. ду́ме ду́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

addendum [əˈdendəm] n. (pl. addenda) адэ́н дум, дапаўне́нне, дада́так (да асноўнай часткі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)