Ду́бішча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́бішча
Р. Ду́бішча
Д. Ду́бішчу
В. Ду́бішча
Т. Ду́бішчам
М. Ду́бішчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Дубі́шча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дубі́шча
Р. Дубі́шча
Д. Дубі́шчу
В. Дубі́шча
Т. Дубі́шчам
М. Дубі́шчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дуб'е́

1. Дубовы лес (Стол.). Тое ж ду́б'е (Нас. АУ), дуб'ё (Слаўг.), дуб (Слаўг.).

2. Магутныя, вялікія дубы (Стол.). Тое ж дуб'ё, дубаўі́шча, дубішча (Слаўг.).

□ ур. Дуб Круп., в. Добры Дуб Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)