дубка́, прысл.

На заднія ногі (стаць, станавіцца).

Конь стаў д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дубка́

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
дубка́ - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дубка́ нареч.

1. ды́бом;

2. на дыбы́;

◊ валасы́ ста́лі д. — во́лосы ста́ли ды́бом;

стаць д. — стать на дыбы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дубка́, прысл. (звычайна са словамі «стаць», «станавіцца»).

На заднія ногі, вертыкальна. Коні фыркалі, дымілі ноздрамі.. Некаторыя падымаліся дубка. Бядуля. // перан. Насуперак, наперакор. — Я накрычаў на.. [Стасю]. Яна дубка супраць мяне! Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубка́ прысл (звычайна са словамі стаць, станавіцца) гл дyбам

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ду́бка ж., дубле́ние спец. дубле́нне, -ння ср.; вы́раб, -бу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дубо́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дубо́к
Р. Дубка́
Д. Дубку́
В. Дубо́к
Т. Дубко́м
М. Дубку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

взды́биться стаць дубка́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

взды́бливаться станаві́цца дубка́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дубо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дубо́к дубкі́
Р. дубка́ дубко́ў
Д. дубку́ дубка́м
В. дубо́к дубкі́
Т. дубко́м дубка́мі
М. дубку́ дубка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)