дры́жнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дры́жнік
Р. дры́жніку
Д. дры́жніку
В. дры́жнік
Т. дры́жнікам
М. дры́жніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дры́жнік, -ку м., бот. трясу́нка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дры́жнік, ‑у, м.

Аднагадовая або шматгадовая расліна сямейства злакавых з некалькімі сцябламі і суквеццем мяцёлкай; слёзкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дрыжнік 4/293

- » - сярэдні 4/293 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дрыжнік

т. 6, с. 225

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

трясу́нка ж., бот. дры́жнік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Падзішачкі ’расліна дрыжнік сярэдні, Brizą media L.’ (Кіс.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кла́пкі ’дрыжнік сярэдні. Brizą media L.’ (Кіс., Шат.). Няясна. Да klapati ’абвісаць’? Гл. клапавухі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трасу́нька ‘расліна дрыжнік, Briza L.’ (ТС). Да трэ́сці (гл.). Магчыма, з рус. трясу́нка ‘тс’ або ўкр. трясу́нка ‘Briza’, матывацыя назвы грунтуецца на фізічных уласцівасцях расліны — дрыжанні каласкоў пад павевамі ветру, што адлюстравана ў іншых славянскіх назвах: чэш. třeslice, серб.-харв. тре̏слица і інш. (ЕСУМ, 5, 665). Часцей дрыжнік, мятліца, мятлічка (Некр. і Байк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

drżączka

ж.

1. дрыготка, дрыжанне; трасца;

2. бат. дрыжнік (Briza L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)