дрыго́ткі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дрыго́ткі дрыго́ткая дрыго́ткае дрыго́ткія
Р. дрыго́ткага дрыго́ткай
дрыго́ткае		 дрыго́ткага дрыго́ткіх
Д. дрыго́ткаму дрыго́ткай дрыго́ткаму дрыго́ткім
В. дрыго́ткі (неадуш.)
дрыго́ткага (адуш.)		 дрыго́ткую дрыго́ткае дрыго́ткія (неадуш.)
дрыго́ткіх (адуш.)
Т. дрыго́ткім дрыго́ткай
дрыго́ткаю		 дрыго́ткім дрыго́ткімі
М. дрыго́ткім дрыго́ткай дрыго́ткім дрыго́ткіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дрыго́ткі дрожа́щий;

д. го́лас — дрожа́щий го́лос;

~кія па́льцы — дрожа́щие па́льцы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрыго́ткі, ‑ая, ‑ае.

Які ўздрыгвае, дрыжыць; мігатлівы, трапяткі. Дрыготкія пальцы. Дрыготкі голас. Дрыготкае святло. □ Яны стаялі ў дрыготкім кузаве, успёршыся на шэры брызент кабіны. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрыго́ткі

1. (які дрыжыць) zítternd, bébend, vibríerend [vi-]; schwíngend (пры калыханні);

2. (мігатлівы, трапяткі) flímmernd, fláckernd (пра святло, агонь)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дрыго́тка, -і, ДМ -тцы, ж. (разм.).

Дрыжыкі, хваляванне ад страху і пад.

Д. ахапіла цела.

Нервовая д.

|| прым. дрыго́ткі, -ая, -ае.

Д. голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрыго́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дрыго́тка
Р. дрыго́ткі
Д. дрыго́тцы
В. дрыго́тку
Т. дрыго́ткай
дрыго́ткаю
М. дрыго́тцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

shivery [ˈʃɪvəri] adj. дрыго́ткі;

I feel shivery. Мяне калоціць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адзі́мак, ‑мку, м.

Веснавы замаразак. А ўжо нават сам дрыготкі адзімак Вяшчуе звонка: — Ідзе вясна! Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

shaky

[ˈʃeɪki]

adj.

1) дрыго́ткі

a shaky voice — дрыго́ткі го́лас

2) нямо́цны, хісткі

3) няпэ́ўны, ненадзе́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zítterhaft, zítterig

a дрыго́ткі, які́ кало́ціцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)