дружо́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дружо́к |
дружкі́ |
| Р. |
дружка́ |
дружко́ў |
| Д. |
дружку́ |
дружка́м |
| В. |
дружка́ |
дружко́ў |
| Т. |
дружко́м |
дружка́мі |
| М. |
дружку́ |
дружка́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дружо́к разг.
1. ся́бар, род. ся́бра м., дружо́к, -жка́ м.;
2. (в обращении) дру́жа м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дружо́к, ‑жка, м.
1. Ласк. да друг (звычайна ў звароце). — Ну, што, дружок? Пусцім дымок? — казаў Галубовіч, лагодна усміхнуўшыся. Колас.
2. Адзін з распарадчыкаў у вясельным абрадзе. Хлопцы не адчынялі маладым вароты, пакуль дружок з завязаным наўкос ручніком не сышоў з воза. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дружа́ка м., прост. дружо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сябру́к, -ка́ м., разг. дружо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мі́ленькі, -ая, -ае.
1. Прыемны на выгляд, прыгожы.
Міленькае дзіця.
2. Блізкі сэрцу, дарагі, каханы.
М. дружок.
3. у знач. наз. мі́ленькі, -ага, м., мі́ленькая, -ай, ж. Каханы чалавек.
4. Ужыв. як ласкавы або фамільярны зварот.
Прынясі дроўцаў, м.
◊
Як міленькі (разм.) — без пярэчанняў, абавязкова.
Будзе працаваць як м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мі́ленькі
1. прил. ми́ленький, дорого́й; люби́мый;
м. дружо́к — ми́ленький (дорого́й) дружо́к;
2. прил. (приятный на вид) ми́ленький;
3. прил. (при ласковом обращении) ми́ленький;
4. в знач. сущ., разг. ми́ленький;
◊ як м. — как ми́ленький
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дабрадзе́й м.
1. уст. благоде́тель;
2. уст. (занимающийся благотворительностью) благотвори́тель;
3. разг., шутл. голу́бчик, дружо́к;
ага́, папа́ўся, ~дзе́ю — ага́, попа́лся, голу́бчик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
усяго́, прысл.
1. Разам, наогул. Усяго зарабілі 50 рублёў.
2. у знач. узмацняльнай часціцы. Толькі. Цягнік спыняецца на гэтай станцыі ўсяго на адну хвіліну. Корбан. Завецца ж спадчына мая Усяго старонкай Роднаю. Купала. [Рыгор:] «Слухай, — кажу, — дружок, падкінь ты мяне ў Пятроўку... Тут і язды ўсяго пятнаццаць кіламетраў»... Ракітны. / У спалучэнні з часціцай «толькі». І адзін рабочы, усяго толькі адзін, паварочвае гэты самы круг з паравозам. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каха́нак, ‑нка, м.
Разм.
1. Любы, каханы (у 2 знач.). Той вясною дзяўчына чакала, Што з паходу каханак прыйдзе, Вясну радасна так загукала, А каханка... забіў якісь злыдзень. Чарот.
2. Тое, што і палюбоўнік. — Мой адзін знаёмы вось так ажаніўся. А ў жонкі дружок патайны быў. Выпусцілі яго з турмы, ён адразу да яе. Ёй, вядома, ніякага сэнсу не было кідаць майго знаёмага, а каханак не адступаўся. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)