дровяни́к

1. уст. (торговец дровами) дрывя́нік, -ка́ м.;

2. (место для дров) разг. дрыво́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрыво́тня ж. дровяно́й сара́й, дровя́ник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)