драцяны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. драцяны́ драцяна́я драцяно́е драцяны́я
Р. драцяно́га драцяно́й
драцяно́е		 драцяно́га драцяны́х
Д. драцяно́му драцяно́й драцяно́му драцяны́м
В. драцяны́ (неадуш.)
драцяно́га (адуш.)		 драцяну́ю драцяно́е драцяны́я (неадуш.)
драцяны́х (адуш.)
Т. драцяны́м драцяно́й
драцяно́ю		 драцяны́м драцяны́мі
М. драцяны́м драцяно́й драцяны́м драцяны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

драцяны́ гл. дрот.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драцяны́ про́волочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драцяны́, ‑ая, ‑ое.

Зроблены з дроту. Драцяная агароджа. Драцяная сетка. // перан. Пругкі, каляны, падобны на дрот. Каля.. [Аркадзя Цімафеевіча] круціўся, цёрся аб ногі вялікі сібірскі кот, шэры, з доўгімі драцянымі вусамі. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драцяны́ Draht-;

драцяна́я загаро́да Dráhtsperren pl, Dráhtverhau m -es, -e;

драцяна́я шчо́тка Dráhtbürste f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дрот, -у, М дро́це, мн. драты́, драто́ў, м.

Металічны выраб у выглядзе гібкай ніці або тонкага стрыжня.

Медны д.

Калючы д.

|| прым. драцяны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

про́волочный драцяны́;

про́волочное загражде́ние драцяна́я загаро́да.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

druciany

драцяны; з дроту

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wiry

[ˈwaɪri]

adj.

1) драця́ны

2) жы́лісты; мо́цны, ду́жы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wire gauge

прыла́да для ме́раньня дыямэ́тра дро́ту, драця́ны калі́бар

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)