драмату́рг, -а, мн. -і, -аў, м.

Пісьменнік, які піша драматычныя творы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драмату́рг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. драмату́рг драмату́ргі
Р. драмату́рга драмату́ргаў
Д. драмату́ргу драмату́ргам
В. драмату́рга драмату́ргаў
Т. драмату́ргам драмату́ргамі
М. драмату́ргу драмату́ргах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

драмату́рг м. драмату́рг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драмату́рг драмату́рг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драмату́рг, ‑а, м.

Пісьменнік, які піша драматычныя творы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драмату́рг м. Dramátiker m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

драмату́рг

(фр. dramaturge, ад гр. dramaturgos)

пісьменнік, які піша драматычныя творы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Драмату́рг ’драматург’ (БРС). Рус. драмату́рг, укр. драмату́рг. Запазычанне (праз рус.?) з франц. dramaturge (а гэта з грэч. мовы). Гл. Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 184–185.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dramatist [ˈdræmətɪst] n. драмату́рг

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

playwright [ˈpleɪraɪt] n. драмату́рг

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)