Verbum

анлайнавы слоўнік

драко́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

драко́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Казачнае страшыдла ў выглядзе крылатага змея, які дыхае агнём, пажырае людзей і жывёлу.

2. Вялікая яшчарка сямейства агамавых, што жыве ў некаторых трапічных краінах на дрэвах.

|| прым. драко́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драко́н м., миф., зоол. драко́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драко́н драко́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дракон, гл. Цмок

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

драко́н, ‑а, м.

1. Казачнае страшыдла ў выглядзе крылатага вогнедышнага змея, які пажырае людзей і жывёл.

2. Яшчарка з крыламі, якая жыве на дрэвах у некаторых трапічных краінах і можа лятаць.

3. Сузор’е Паўночнага паўшар’я неба, якое агінае сузор’е Малой Мядзведзіцы.

[Грэч. drakon — змей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дракон (сузор’е) 4/268, 556—557 (карта), 597; 5/533

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Дракон,

сузор’е.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дракон,

міфалагічны крылаты вогненны змей.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

драко́н м.

1. міфал. Dráche m -n, -n; Líndwurm m -(e)s, -wür mer;

2. заал. flíegender Dráche, Flügeleidechse f -, -n, Fláttereidech se f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)