Драгуны́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Драгуны́
Р. Драгуно́ў
Д. Драгуна́м
В. Драгуны́
Т. Драгуна́мі
М. Драгуна́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

драгуны

т. 6, с. 193

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

драгу́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. драгу́н драгу́ны
Р. драгу́на драгу́наў
Д. драгу́ну драгу́нам
В. драгу́на драгу́наў
Т. драгу́нам драгу́намі
М. драгу́не драгу́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

лейб-драгу́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лейб-драгу́н лейб-драгу́ны
Р. лейб-драгу́на лейб-драгу́наў
Д. лейб-драгу́ну лейб-драгу́нам
В. лейб-драгу́на лейб-драгу́наў
Т. лейб-драгу́нам лейб-драгу́намі
М. лейб-драгу́не лейб-драгу́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ГРЭНАДЗЁРЫ

(франц. grenadiers ад grenade граната),

від пяхоты і кавалерыі ў арміях еўрап. дзяржаў у 17—20 ст. З’явіліся ў Францыі ў Трыццацігадовую вайну 1618—48, пазней — у Прусіі, Расіі (існавалі ў 1694—1917), Вялікабрытаніі (з 1697) і інш. У баі спалучалі ружэйную стральбу з кіданнем ручных гранат; конныя грэнадзёры ў конным страі дзейнічалі, як драгуны, у пешым — як гранатамётчыкі. З сярэдзіны 18 ст. — салдаты адборных гвардз. і інш. часцей і падраздзяленняў (напр., грэнадзёрская рота палка пешай гвардыі ВКЛ). У цяперашні час грэнадзёры захаваліся ў каралеўскай гвардыі сухап. войск Вялікабрытаніі (1-ы і 2-і Грэнадзёрскія батальёны) і, як назва мотапяхоты, у арміі ФРГ («панцэр-грэнадзёр»).

т. 5, с. 493

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)