драгу́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

У рускай арміі да 1917 г. і ў некаторых замежных арміях: вайсковец асобных часцей кавалерыі, здольных весці бой як у конным, так і ў спешаным страі.

Эскадрон драгунаў.

|| прым. драгу́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драгу́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. драгу́н драгу́ны
Р. драгу́на драгу́наў
Д. драгу́ну драгу́нам
В. драгу́на драгу́наў
Т. драгу́нам драгу́намі
М. драгу́не драгу́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

драгу́н м., воен., уст. драгу́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драгу́н воен., уст. драгу́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драгу́н, ‑а, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі і ў некаторых краінах Еўропы — салдат або афіцэр некаторых кавалерыйскіх часцей, здольных весці бой і ў спешаным страі.

[Фр. dragon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драгу́н м гіст Dragóner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Драгу́н ’драгун’ (БРС). Рус. драгу́н, укр. драгу́н. Першакрыніца — франц. dragon (< лац.). Гл. Фасмер, 1, 533–534; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 181. У ст.-бел. мове слова (дракгунъ) вядома з XVII ст. і запазычана непасрэдна з польск. dragun < франц. Гл. Булыка, Запазыч., 101. Параўн. яшчэ Клюге, 140.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

драгу́н

(ст.-польск. dragun, ад фр. dragon)

кавалерыст у большасці еўрапейскіх армій 17—19 ст., у т. л. і ў складзе войска Вялікага княства Літоўскага (17—18 ст.), здольны весці бой і ў пешым страі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лейб-драгу́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лейб-драгу́н лейб-драгу́ны
Р. лейб-драгу́на лейб-драгу́наў
Д. лейб-драгу́ну лейб-драгу́нам
В. лейб-драгу́на лейб-драгу́наў
Т. лейб-драгу́нам лейб-драгу́намі
М. лейб-драгу́не лейб-драгу́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лейб-драгу́н м., воен., ист. лейб-драгу́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)