Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
дра́га, ‑і, ДМ дразе, ж.
1. Плывучая землечарпальная машына, прызначаная для распрацоўкі россыпных залежаў карысных выкапняў (золата, плаціны, волава і інш.), а таксама для паглыблення дна рэк, азёр і пад.
2. Прылада для здабывання жывёл і раслін, якія жывуць на дне вадаёмаў.
[Фр. drague.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дра́гаж Schwímmbagger m -s, -; Góldwäsche f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
драга
Том: 37, старонка: 408.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Дра́га ’драга’ (БРС). Рус.дра́га, укр.дра́га. Праз рус. мову слова запазычана з франц.drague ’тс’ (< англ.). Гл. Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 181.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дра́га
(фр. drague, ад англ. drag)
1) плывучая землечарпальная машына, прызначаная для паглыблення дна рэк і азёр, а таксама для распрацоўкі рассыпных залежаў золата і плаціны;
2) спецыяльная сетка для здабывання з дна глыбокіх вадаёмаў жывёл і раслін.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)