драбі́нка

‘часцінка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. драбі́нка драбі́нкі
Р. драбі́нкі драбі́нак
Д. драбі́нцы драбі́нкам
В. драбі́нку драбі́нкі
Т. драбі́нкай
драбі́нкаю		 драбі́нкамі
М. драбі́нцы драбі́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

драбі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Маленькі кавалачак, дробная часцінка чаго-н.

Хлеба ні крупінкі, а солі ні драбінкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драбі́нка ж. (мельчайшая частица чего-л.) крупи́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драбі́нка ​1,

гл. драбінкі.

драбі́нка ​2, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Маленькі кавалачак, часцінка чаго‑н. Качан працягнуў дзяўчыне падарунак — з маленькіх шкляных драбінак пацеркі, якія купіў у раймагу. Ваданосаў. З-пад ног сухі пясок цячэ Янтарнымі драбінкамі. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драбі́нка ж

1. (найменшая частка) Körnchen n -s, - (чаго-н von D ); ein bísschen; Kléinigkeit f -, -en; das kléinste Téilchen von etw. (D);

2. (шрот для стрэльбы) Schrótkorn n -(e)s, -körner

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

fleck [flek] n. (of)

1. кра́пін(к)а; пля́ма

2. крупі́нка, драбі́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

granule

[ˈgrænju:l]

n.

1) зярня́тка n.

2) драбі́нка, часьці́нка f., драбо́к -ка́ m.; мале́нькая пля́мка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

драбі́нкі, ‑нак; адз. драбінка ​1, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Тое, што і драбіны, драбіна; невялікія драбіны, драбіна. Стары вынес з канюшні збрую, паклаў яе ў парадку драбінак. Ляўданскі. Мухі і сляпні не давалі спакою каню, атакуючы яго з усіх бакоў, і Марцін час ад часу саскокваў з драбінкі, каб адагнаць іх. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ле́свіца ’пераноснае (або трывалае) прыстасаванне для пад’ёму і спуску, прыстаўныя драбіны’ (ТСБМ, Бяльк., Касп., Яруш., Сл. паўн.-зах.), ле́свічка ’драбінка’ (Др.-Падб., Гарэц.), ле́сніца ’лесвіца’ (Бяльк., Сцяшк.; в.-дзв., Шатал.; швянч., Сл. паўн.-зах.), ле́сва ’тс’ (LKŽ, 7). Укр. лістви́ця, лістви́на, рус. ле́ствица, ле́свица ’тс’, чэш. lestvice ’вешалка для сушкі адзення ў выглядзе астровы’, ’паліца для посуду’, lestnice ’драбіны ў шахце’, славен. lȇstva, lȇstvica, lesníca, серб.-харв. ље̏стве, листва, макед. лествица ’лесвіца’, балг. старое лествица, ст.-слав. лѣствица. Прасл. lěs‑tv‑ica. Да лезці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fleck

[flek]

1.

n.

1) пля́ма, пля́мка f. (фа́рбы, сьвятла́)

2) ла́пік -а m., кра́пінка, драбі́нка, часьці́нка f. (пы́лу, пяску́)

a fleck of dust — пылі́нка

flecks of sunlight — во́дбліскі со́нца, со́нечныя блі́скі

2.

v.t.

усе́йваць кра́пкамі (фа́рбы, сьвятла́); пярэ́сьціць, сьпярэ́шчваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)