До́ўгая

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. До́ўгая
Р. До́ўгай
Д. До́ўгай
В. До́ўгую
Т. До́ўгай
До́ўгаю
М. До́ўгай

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Доўгая (в., Баранавіцкі р-н) 4/386

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Доўгая (в., Івацэвіцкі р-н) 2/139 (к.); 4/262; 5/39 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

доўгая лінія

т. 6, с. 188

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

талсто́ўка

‘доўгая мужчынская кашуля’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. талсто́ўка талсто́ўкі
Р. талсто́ўкі талсто́вак
Д. талсто́ўцы талсто́ўкам
В. талсто́ўку талсто́ўкі
Т. талсто́ўкай
талсто́ўкаю		 талсто́ўкамі
М. талсто́ўцы талсто́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жардзі́на, -ы, мн. -ы, -дзі́н, ж.

Доўгая тоўстая жэрдка.

|| прым. жардзяны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́ні, -ей.

1. Вялікая доўгая ніва.

Жнеі дажыналі г.

2. перан. Прастор, зямля (паэт.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́льма, -ы, мн. -ы, тальм і -аў, ж. (уст.).

Жаночая доўгая накідка без рукавоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няўзна́к, прысл.

1. Непрыкметна.

Смяяцца н.

2. Хоць бы што, неўзаметку.

Доўгая дарога нам н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скіф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вузкая доўгая і лёгкая гоначная лодка для акадэмічнай грэблі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)