Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
до́ўбняж.
1.уст. (молот) балда́;
2. (орудие для убоя скота) бойни́ца;
3.разг., бран. (глупый человек) балда́м.иж., обалду́й м., чурба́н м.;
◊ чака́ць як вол до́ўбні — погов. ждать как вол о́буха́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
до́ўбня, -і, мн. -і, -яў ідаўбня́, -і́, мн. до́ўбні і (з ліч. 2, 3, 4) даўбні́, до́ўбняў, ж.
1. Прылада для ўбівання чаго-н., забою жывёлы і пад.
Замахнуцца доўбняй.
2.перан., пагард. Пра тупога, някемлівага чалавека.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
до́ўбняж
1.уст (молат) Vórschlaghammer m -s, -, schwérer Schmíedehammer;
2.м, жперан, лаянк Dúmmkopf m -(e)s, -köpfe, Scháfskopf m;
◊ яго́ і до́ўбняй не заб’е́ш ≅ er ist gesúnd wie ein Fisch im Wásser
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
до́ўбня, ‑і ідаўбня́, ‑і, ж.
1. Вялікая палка з патаўшчэннем на канцы (для ўбівання чаго‑н., забою жывёлы і пад.). Машэка доўбняй замахнуцца яшчэ на некага спяшыць...Купала.Яшчэ парася ў чэраве, а доўбня ўжо гатова.З нар.
2.перан.Пагард. Пра няцямкага, дурнога чалавека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
До́ўбня ’доўбня’, ’дурны, цурбан’ (БРС). Слова, вядомае ў многіх слав. мовах. Параўн. ст.-рус.Долбня (уласнае імя), рус.долбня́, укр.до́вбня, ст.-чэш.dlubna, чэш.dlubna, dlubně, балг.длъ́бня (з іншым значэннем ’штосьці выдзеўбанае, заглыбленне; дзёўбанне’), балг.дыял.длъбня́ ’драўляны молат’, славен.dȏlbnja ’даўбанне, выдзёўбванне’. Прасл.*dьlbьna (паводле Трубачова, Эт. сл., 5, 207). Цікава, што ў некаторых слав. мовах гэтага слова няма (напр., у польскай, славацкай, сербскахарвацкай), што сведчыць аб дыялектным яго характары ў праславянскі час. Лічыцца вытворным з суфіксам ‑ьna (‑ьnʼa) ад дзеяслова *dьlbti ’дзяўбаць’ (Трубачоў, там жа).