до́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз.
Н. до́н
Р. до́н
Д. до́н
В. до́н
Т. до́н
М. до́н

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

До́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. До́н
Р. До́на
Д. До́ну
В. До́н
Т. До́нам
М. До́не

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дон м. (частица, присоединяемая к мужским именам) дон

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дон р. Дон, род. До́на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дон (обращение к мужчине) дон, род. до́на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дон, нескл., м.

Слова, якое далучаецца да мужчынскіх імён іспанскіх дваран і знаці. Дон Жуан. Дон Кіхот. Дон Педра.

[Ісп. don.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дон м Don m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дон

(ісп. don, іт. don, ад лац. dominus = пан)

1) ветлівы зварот да мужчыны ў Іспаніі і іспанамоўных краінах;

2) ганаровы тытул духавенства і дваран у Італіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Во́лго-До́н (тип судна) Во́лга-До́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дон Джон

т. 6, с. 183

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)