док, -а, мн. -і, -аў, м.

Партовае збудаванне для рамонту суднаў.

Плывучы д.

|| прым. до́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́к до́кі
Р. до́ка до́каў
Д. до́ку до́кам
В. до́к до́кі
Т. до́кам до́камі
М. до́ку до́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

док м., мор. док

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

док мор. док, род. до́ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

док, ‑а, м.

Збудаванне для рамонту суднаў. Плывучы док.

[Англ. dock.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

док м Dock n -(e)s, -e і -s;

сухі́ док Tróckendock n;

плыву́чы док Schwímmdock n;

уво́дзіць у док éindocken vt;

выво́дзіць з дока áusdocken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Док ’док’ (БРС). Рус. док, укр. док ’тс’. Паводле Фасмера (1, 523), запазычанне з гал. dok або англ. dock у Пятроўскую эпоху. Шанскі (1, Д, Е, Ж, 156) думае пра запазычанне толькі з гал. мовы. Гал. dok дакладвай этымалогіі не мае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

док

(гал. dok, англ. dock)

1) партовае збудаванне для рамонту, а часам і пабудовы суднаў;

2) штучны партовы басейн з затворам, прызначаны для стаянкі суднаў пад пагрузкай-разгрузкай у месцах з вялікімі прыліўна-адліўнымі ваганнямі ўзроўню мора;

3) зборна-разборнае збудаванне для тэхнічнага абслугоўвання вялікіх лятальных апаратаў (пераважна дырыжабляў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

dock​1 [dɒk] n. док;

dry dock сухі́ док;

pl. docks верф

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)