до́вад

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́вад до́вады
Р. до́ваду до́вадаў
Д. до́ваду до́вадам
В. до́вад до́вады
Т. до́вадам до́вадамі
М. до́вадзе до́вадах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

до́вад, -ду м., см. до́каз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́вад, ‑у, М ‑дзе, м.

Думка, меркаванне, факт, якія сведчаць пра што‑н., даказваюць што‑н.; доказ. Ніякія довады Лабановіча за тое, што ён мусіць паехаць да сябра, Бабініч не браў пад увагу. Колас. Вокны друкарні напоўнены яркім святлом. Яны будуць свяціць усю ноч, быццам у довад, што гэты вялізны гмах заўсёды бадзёра стаіць на варце народнай культуры. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́вад м Bewéis m -es, -e; Argumént n -(e)s, -e;

ва́жкі до́вад gewíchtiges [bewéiskräftiges] Argumént;

неабве́ржны до́вад unwiderlégbarer Bewéisgrund;

до́вады за і су́праць Bewéis und Gégenbeweis, das Für und Wíder; Für- und Gégenbeweise pl;

абве́ргнуць до́вады die Bewéise entkräften, Arguménte widerlégen;

прыво́дзіць до́вады Bewéise ánführen [vórlegen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

До́вад ’довад, доказ’ (БРС). Рус. до́вод, укр. до́від, польск. dowód, чэш. důvod, балг. до́вод і г. д. Ужо ў ст.-рус. мове доводъ ’тс’. Паводле Слаўскага (1, 158–159), агульнаславянскае ўтварэнне. Гл. яшчэ Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 149 (ад дзеяслова доводити). У Трубачова (Эт. сл., 5) няма (відаць, не лічыцца праславянскім).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апраўда́нне, -я, н.

1. гл. апраўдаць.

2. Довад, якім можна апраўдаць, вытлумачыць што-н.

Для яго ўчынкаў няма апраўдання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угрунтава́ны, -ая, -ае.

1. Зроблены надзейна, моцна.

У. падмурак.

2. Падмацаваны пераканаўчымі доказамі, меркаваннямі.

У. довад.

|| наз. угрунтава́насць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

justification [ˌdʒʌstɪfɪˈkeɪʃn] n. (for) апраўда́нне, до́вад

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аргуме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Лагічны довад, доказ.

Важкі а.

2. У матэматыцы: незалежная пераменная велічыня, ад змены якой залежыць змена другой велічыні (функцыі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неабвярга́льны неопровержи́мый;

н. факт — неопровержи́мый факт;

н. до́вад — неопровержи́мый до́вод

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)