до́блесны, -ая, -ае (высок.).

Які вызначаецца доблесцю, славай; які славіцца подзвігамі, адважны.

Доблесная праца.

Доблесна (прысл.) змагаўся за радзіму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́блесны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. до́блесны до́блесная до́блеснае до́блесныя
Р. до́блеснага до́блеснай
до́блеснае		 до́блеснага до́блесных
Д. до́блеснаму до́блеснай до́блеснаму до́блесным
В. до́блесны (неадуш.)
до́блеснага (адуш.)		 до́блесную до́блеснае до́блесныя (неадуш.)
до́блесных (адуш.)
Т. до́блесным до́блеснай
до́блеснаю		 до́блесным до́блеснымі
М. до́блесным до́блеснай до́блесным до́блесных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

до́блесны до́блестный;

~ная пра́ца — до́блестный труд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́блесны, ‑ая, ‑ае.

Высок. Які славіцца подзвігамі; адважны, мужны, геройскі. Доблесная армія. □ Навекі слава доблесным салдатам, Што пераможна йшлі за свой народ. Панчанка. // Поўны доблесці. Доблесны подзвіг. // Самаадданы, накіраваны на дасягненне якой‑н. высокай мэты. Доблесная праца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́блесны héldenmütig, tápfer;

до́блесная пра́ца héldenmütige Árbeit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

До́блесны ’доблесны’ (БРС), до́блесць ’доблесць’ (БРС). Запазычанне з рус. до́блестный ’тс’, до́блесть. У рус. мове до́блесть лічыцца запазычаннем са ст.-слав. доблесть ’тс’ (гл. Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 145). У Фасмера (1, 520) рус. до́блесть разглядаецца як спрадвечнае слова, не запазычанне. Таксама Трубачоў (Эт. сл., 5, 40) разглядае гэтыя словы як працяг прасл. *doblʼestь. Вельмі няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

до́блестный до́блесны;

до́блестный труд до́блесная пра́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

héldenmütig

a до́блесны, гераі́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

До́блесць ’доблесць’ (БРС). Гл. до́блесны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

waleczny

мужны, храбры, адважны, доблесны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)