Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
дзіва́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
Чалавек з незвычайнымі схільнасцямі, звычкамі, поглядамі; арыгінал.
Вунь чаго натварыў гэты д.
|| ж.дзіва́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дзіва́к, -ка́м. чуда́к; сумасбро́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзіва́к, ‑а, м.
Чалавек з незвычайнымі схільнасцямі, звычкамі, поглядамі; арыгінал (у 2 знач.). — Дзівак, — між сабой гаспадыні гавораць: — Бярэ, што не трэба, патрэбнае дорыць.Лось.Лявон з маленства цягу меў Да тэхнікі, і ў наваколлі Не па сваёй — па людскай — волі Ён славу дзівака займеў.Гаўрусёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзіва́км Sónderling m -(e)s, -e; verschróbener Kerl; (kómischer) Kauz m -es, Käuze
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дзівак, арыгінал
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
шаляні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц, м. і ж.
1. Безразважны чалавек, дзівак.
2. Дураслівы, свавольны чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чуда́кдзіва́к, -ка́м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
zany[ˈzeɪni]n.дзіва́к, бла́зан
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
вар’я́т, -а, М -р’я́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Псіхічна хворы чалавек.
2. Пра таго, хто дзейнічае безразважна; шалёны; дзівак (лаянк.).
|| ж.вар’я́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)