дзю́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзю́на дзю́ны
Р. дзю́ны дзю́н
Д. дзю́не дзю́нам
В. дзю́ну дзю́ны
Т. дзю́най
дзю́наю		 дзю́намі
М. дзю́не дзю́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзю́на ж. дю́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзю́на,

гл. дзюны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзю́на ж Düne f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дзю́на

(ням. Düne)

пясчаны пагорак, нанесены ветрам на марскім узбярэжжы; выдма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дзю́на Пясчаны ўзгорак (БРС).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

дзю́ны, дзюн, адз. дзю́на, -ы, ж.

Узбярэжныя пясчаныя наносы, якія перамяшчаюцца ветрам.

|| прым. дзю́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dune [dju:n] n. дзю́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дю́на дзю́на, -ны ж.; вы́дма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dune

[du:n]

n.

дзю́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)