дзю́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзю́на дзю́ны
Р. дзю́ны дзю́н
Д. дзю́не дзю́нам
В. дзю́ну дзю́ны
Т. дзю́най
дзю́наю		 дзю́намі
М. дзю́не дзю́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзю́на ж. дю́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзю́на,

гл. дзюны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзю́на ж. Düne f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дзю́на

(ням. Düne)

пясчаны пагорак, нанесены ветрам на марскім узбярэжжы; выдма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дзю́на Пясчаны ўзгорак (БРС).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

дзю́ны, дзюн, адз. дзю́на, -ы, ж.

Узбярэжныя пясчаныя наносы, якія перамяшчаюцца ветрам.

|| прым. дзю́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dune [dju:n] n. дзю́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дю́на дзю́на, -ны ж.; вы́дма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dune

[du:n]

n.

дзю́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)