дзюбе́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дзюбе́к
Р. дзюбе́ку
Д. дзюбе́ку
В. дзюбе́к
Т. дзюбе́кам
М. дзюбе́ку

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзюбе́к, -ку м. дюбе́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзюбе́к, ‑у, м.

Вышэйшы сорт македонскага тытуню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дюбе́к (сорт табака) дзюбе́к, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)