дзе́вер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Мужаў брат.

Мой д. — справядлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзе́вер

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзе́вер дзе́веры
Р. дзе́вера дзе́вераў
Д. дзе́веру дзе́верам
В. дзе́вера дзе́вераў
Т. дзе́верам дзе́верамі
М. дзе́веру дзе́верах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзе́вер м. де́верь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзе́вер, ‑а, м.

Мужаў брат. На Супронавых дачок ніхто ніколі дрэннага не скажа, хай сабе гэта будзе свякроў, свёкар, дзевер, залоўка ці ятроўка. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзевер

т. 6, с. 100

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дзе́вер м Schwáger m -s, Schwäger

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Дзе́вер ’дзевер, брат мужа’ (БРС). Рус. де́верь, укр. ді́вер, ст.-польск. dziewierz, чэш. deveř, балг. де́вер, ц.-слав. дѣверь. Прасл. *děverь. І.‑е. *dai̯u̯er‑. Параўн. літ. dieveris, ст.-інд. devâr‑, лац. lēvir, ст.-грэч. δᾱήρ. Фасмер, 1, 491; Траўтман, 43; Бернекер, 1, 198; Трубачоў, Эт. сл., 5, 19.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

де́верь дзе́вер, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

brother-in-law [ˈbrʌðəɪnlɔ:] n. (pl. brothers-in-law) зяць; шва́гер; дзе́вер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Schwáger

m -s, Schwäger дзе́вер; шва́гер

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)