двухто́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Твор або збор твораў у двух тамах.

Д.

Максіма Багдановіча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

двухто́мнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двухто́мнік двухто́мнікі
Р. двухто́мніка двухто́мнікаў
Д. двухто́мніку двухто́мнікам
В. двухто́мнік двухто́мнікі
Т. двухто́мнікам двухто́мнікамі
М. двухто́мніку двухто́мніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

двухто́мнік м., разг. двухто́мник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двухто́мнік, ‑а, м.

Твор або збор твораў у двух тамах. Двухтомнік М. Багдановіча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухто́мнік м. zwéibändige Áusgabe;

двухто́мнік ве́ршаў Я. Купа́лы J. Kupálas Gedíchte in zwei Bänden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

двухто́мник разг. двухто́мнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)