дво́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Работнік, які падтрымлівае чысціню і парадак на двары і на вуліцы каля дома.

2. Прыстасаванне для механічнага ачышчэння ветравога шкла ў машыне ад снегу, вільгаці, пылу і інш.

|| ж. дво́рнічыха, -і, ДМ -чысе, мн. -і, -чых (да 1 знач.; разм.).

|| прым. дво́рніцкі, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дво́рнік

‘прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дво́рнік дво́рнікі
Р. дво́рніка дво́рнікаў
Д. дво́рніку дво́рнікам
В. дво́рнік дво́рнікі
Т. дво́рнікам дво́рнікамі
М. дво́рніку дво́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дво́рнік

‘работнік’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дво́рнік дво́рнікі
Р. дво́рніка дво́рнікаў
Д. дво́рніку дво́рнікам
В. дво́рніка дво́рнікаў
Т. дво́рнікам дво́рнікамі
М. дво́рніку дво́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дво́рнік м., в разн. знач. дво́рник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дво́рнік, ‑а, м.

1. Работнік, які падтрымлівае чысціню і парадак на двары і на вуліцы каля дома. На тратуары з саўком і мятлою завіхаўся запознены дворнік. Карпаў. А калі Дзіма ішоў са школы, — на вуліцах высіліся цэлыя гурбы, і барадатыя дворнікі ў аўчынных кажухах і валёнках шырокімі драўлянымі лапатамі рассоўвалі іх з сярэдзіны вуліцы да рышткоў. Якімовіч.

2. Разм. Прыстасаванне ў выглядзе стрэлкі, якое служыць для ачышчэння ветравога шкла аўтамашыны ад снегу, вільгаці, пылу. [Снег] залепліваў ветравое шкло машыны. Старанна матляліся «дворнікі», зграбаючы снег. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дво́рнік м.

1. (работнік) Háuswart m -(e)s, -e; Stráßenfeger m -s, -; Stráßenkehrer m -s, -;

2. аўта. (шклоачышчальнік) Schéibenwischer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Дворнік Аляксандр Міхайлавіч

т. 18, кн. 1, с. 377

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дво́рник дво́рнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

janitor [ˈdʒænɪtə] n. AmE вартаўні́к; дво́рнік; прыбіра́льшчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

windscreen wiper [ˈwɪndskri:nˌwaɪpə] n. ачышча́льнік ветраво́га шкла, «дво́рнік»

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)