дваю́радны, -ая, -ае.

Тое, што і стрыечны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дваю́радны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дваю́радны дваю́радная дваю́раднае дваю́радныя
Р. дваю́раднага дваю́раднай
дваю́раднае		 дваю́раднага дваю́радных
Д. дваю́раднаму дваю́раднай дваю́раднаму дваю́радным
В. дваю́радны (неадуш.)
дваю́раднага (адуш.)		 дваю́радную дваю́раднае дваю́радныя (неадуш.)
дваю́радных (адуш.)
Т. дваю́радным дваю́раднай
дваю́раднаю		 дваю́радным дваю́раднымі
М. дваю́радным дваю́раднай дваю́радным дваю́радных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дваю́радны двою́родный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дваю́радны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў сваяцтве па дзеду ці бабцы з дзецьмі іх сыноў або дочак; стрыечны. Дваюрадны брат (дзядзькаў або цётчын сын). Дваюрадны дзядзька (бацькаў або матчын дваюрадны брат).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дваю́радны:

дваю́радны брат Cousin [ku´zɛ̃:] m -s, -, Vetter [´fɛtər] m -s, -n;

дваю́радная сястра́ Kusíne f -, -n; Cousíne [ku-] f; Báse f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Дваю́радны ’дваюрадны’ (БРС, Шат.). Рус. двою́родный, укр. двою́рідний ’тс’. Усх.-слав. лексема, утвораная з выразу дъвою родоу (да дъва і родъ). Гл. Фасмер, 1, 489; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 30–31.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

двою́родный стрые́чны, дваю́радны;

двою́родный брат стрые́чны (дваю́радны) брат;

двою́родная сестра́ стрые́чная (дваю́радная) сястра́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стрые́чны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца ў сваяцтве па дзеду ці бабцы з дзецьмі іх сыноў або дочак; дваюрадны.

Стрыечная сястра (дачка цёткі ці дзядзькі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cousin [ˈkʌzn] n. стрые́чны/дваю́радны брат; стрые́чная/дваю́радная сястра́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Гузы́нства ’сяброўства’ (Касп.). Ці не з *кузынства (да *кузын ’дваюрадны брат’)? Параўн. польск. kuzyn ’дваюрадны брат, сваяк’, kuzynostwo ’сваяцтва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)