Двайная наменклатура 3/71

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

бухгалтэ́рыя ж. бухгалте́рия;

◊ двайна́я б. — двойна́я бухгалте́рия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бухгалтэ́рыя, -і, ж.

1. Тэорыя і практыка рахункаводства і дакументальнага гаспадарчага ўліку грашовых сродкаў.

2. мн. -і, -рый. Падліковы аддзел на прадпрыемстве, ва ўстанове.

○

Двайная бухгалтэрыя — метад уліку, пры якім кожная ўліковая аперацыя запісваецца двойчы: у прыходзе (дэбет) і расходзе (крэдыт).

◊

Двайная бухгалтэрыя —

1) пра дваістыя, двудушныя паводзіны, дзеянні;

2) пра двайны бухгалтарскі ўлік (фактычны і фіктыўны), які сведчыць пра схаваныя даходы.

|| прым. бухга́лтарскі, -ая, -ае.

Бухгалтарскія кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

двайны́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двайны́ двайна́я двайно́е двайны́я
Р. двайно́га двайно́й
двайно́е		 двайно́га двайны́х
Д. двайно́му двайно́й двайно́му двайны́м
В. двайны́ (неадуш.)
двайно́га (адуш.)		 двайну́ю двайно́е двайны́я (неадуш.)
двайны́х (адуш.)
Т. двайны́м двайно́й
двайно́ю		 двайны́м двайны́мі
М. двайны́м двайно́й двайны́м двайны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

double standard

двайны́ падыхо́д, двайна́я мара́ль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

барацы́т, ‑у, М ‑цыце, м.

Мінерал, двайная соль хлорыстага і борнакіслага магнізо, якая выкарыстоўваецца для прыгатавання розных борных прэпаратаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кляпы́ш ’двайная вяроўка’ (Нік. Очерки). Гл. кляпень.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

two-edged [ˌtu:ˈedʒd] adj.

1. во́стры з або́двух бако́ў (меч)

2. двухсэ́нсавы, двухсэнсо́ўны;

a two-edged policy двайна́я палі́тыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

двайны́, ‑ая, ‑ое.

1. У два разы большы; падвоены. Двайны расход. Двайная плата. □ У гэты дзень было двайное свята — дзень выбараў супаў з 45‑годдзем устанаўлення Савецкай улады ў горадзе. «Звязда».

2. Які складаецца з двух аднародных ці падобных прадметаў, частак. Двайное дно. □ Жыжка прадзеў левую руку праз двайны раменны повад вуздэчкі, каб не выпусціць жарабка. Ермаловіч.

3. Які праяўляецца ў двух відах, формах. Яны вялі старанна прадуманае двайное жыццё. Гамолка.

•••

Двайная бухгалтэрыя гл. бухгалтэрыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

księgowanie

н. вядзенне бухгалтэрыі; бухгалтэрыя;

księgowanie podwójne перан. двайная бухгалтэрыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)