даўбя́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
даўбя́к |
даўбякі́ |
| Р. |
даўбяка́ |
даўбяко́ў |
| Д. |
даўбяку́ |
даўбяка́м |
| В. |
даўбя́к |
даўбякі́ |
| Т. |
даўбяко́м |
даўбяка́мі |
| М. |
даўбяку́ |
даўбяка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
даўбя́к, -ка́ м., тех. долбя́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Даўбяк (інструмент) 4/154
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
долбя́к техн. даўбя́к, -ка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)