даўбя́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| даўбя́к | даўбякі́ | |
| даўбяка́ | даўбяко́ў | |
| даўбяку́ | даўбяка́м | |
| даўбя́к | даўбякі́ | |
| даўбяко́м | даўбяка́мі | |
| даўбяку́ | даўбяка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)