дая́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Работніца, якая доіць і даглядае кароў.

Працаваць даяркай.

|| м. дая́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дая́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дая́рка дая́ркі
Р. дая́ркі дая́рак
Д. дая́рцы дая́ркам
В. дая́рку дая́рак
Т. дая́ркай
дая́ркаю		 дая́ркамі
М. дая́рцы дая́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дая́рка ж. доя́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дая́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Работніца, якая доіць і даглядае кароў. На ферме звінелі бітоны, чуліся галасы даярак. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дая́рка ж. с.-г. Mélkerin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

доя́рка дая́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dairymaid [ˈdeərimeɪd] n. dated дая́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дая́р, ‑а, м.

Муж. да даярка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Mélkerin

f -, -nen дая́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ДЗЯДО́К Вольга Анатолеўна

(21.12.1906, г. Гомель — 10.10.1974),

бел. скульптар. Вучылася ў Ленінградзе ў Вышэйшым маст.-прамысл. ін-це (1924—26) і Ін-це пралет. выяўл. мастацтва (1926—31). Працавала ў станковай і манум. скульптуры. Аўтар кампазіцый «Партызанка» (1947), «Даярка» (1950), «Юнацтва» (1963), «Парыў» (1964); барэльефаў Д.Ібаруры (1949), Дз.І.Мендзялеева (1955), В.А.Моцарта (1956), жаночага партрэта (1970) і інш.

В.Дзядок. Даярка. 1950.

т. 6, с. 136

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)