дачарці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дачарчу́ дачэ́рцім
2-я ас. дачэ́рціш дачэ́рціце
3-я ас. дачэ́рціць дачэ́рцяць
Прошлы час
м. дачарці́ў дачарці́лі
ж. дачарці́ла
н. дачарці́ла
Загадны лад
2-я ас. дачарці́ дачарці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дачарці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дачарці́ць сов. дочерти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дачарці́ць, ‑чарчу, ‑чэрціш, ‑чэрціць; заг. дачарці; зак., што.

Скончыць чарціць; давесці чарчэнне чаго‑н. да якой‑н. ступені выканання. Дачарціць праект да палавіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дачарці́ць fértig zéichnen;

дачарці́ць да… zéichnen bis…

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дочерти́ть сов. дачарці́ць, мног. падачэ́рчваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дачэ́рчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дачарціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дачэ́рчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дачарціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падачэ́рчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Дачарціць усё, многае. Падачэрчваць чарцяжы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)