дацячы́

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. дацячэ́ дацяку́ць
Прошлы час
м. дацё́к дацяклі́
ж. дацякла́
н. дацякло́
Дзеепрыслоўе
прош. час дацё́кшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дацячы́ сов. доте́чь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дацячы́, ‑цячэ; пр. дацёк, ‑цякла, ‑ло; зак.

Цекучы, дасягнуць якога‑н. месца. Лава дацякла да падножжа гары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доте́чь сов. дацячы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дацяка́ць, ‑ае.

Незак. да дацячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далі́цца, ‑ліецца і ‑льецца; зак.

Льючыся, дайсці да якога‑н. узроўню, мяжы; дацячы (пра вадкасці).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dociec

зак.

1. czego зразумець; высветліць; дацяміць; уцяміць што;

zamiarów jego trudno dociec — яго намеры цяжка зразумець;

2. дацячы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)