дацэ́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дацэ́нт дацэ́нты
Р. дацэ́нта дацэ́нтаў
Д. дацэ́нту дацэ́нтам
В. дацэ́нта дацэ́нтаў
Т. дацэ́нтам дацэ́нтамі
М. дацэ́нце дацэ́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

дацэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Вучонае званне выкладчыка вышэйшай навучальнай установы або супрацоўніка навуковай арганізацыі, якое папярэднічае прафесару, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. дацэ́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дацэ́нт м. доце́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дацэ́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Вучонае званне і пасада выкладчыка вышэйшай навучальнай установы (ніжэйшая за прафесара і вышэйшая за асістэнта). // Асоба, якая мае гэта званне і займае гэту пасаду.

[Ад лац. docens, docentis — той, хто вучыць, абучае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дацэнт

т. 6, с. 71

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дацэ́нт м Dozént m -en, -en; Dozéntin f -, -nen (пра жанчыну)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дацэ́нт

(лац. docens, -ntis = той, хто вучыць)

вучонае званне і пасада выкладчыка вышэйшай навучальнай установы (ніжэйшае за прафесара).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прыва́т-дацэ́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыва́т-дацэ́нт прыва́т-дацэ́нты
Р. прыва́т-дацэ́нта прыва́т-дацэ́нтаў
Д. прыва́т-дацэ́нту прыва́т-дацэ́нтам
В. прыва́т-дацэ́нта прыва́т-дацэ́нтаў
Т. прыва́т-дацэ́нтам прыва́т-дацэ́нтамі
М. прыва́т-дацэ́нце прыва́т-дацэ́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

дацэ́нт

(лац. docens,-ntis = той, хто вучыць)

вучонае званне выкладчыка вышэйшай навучальнай установы (ніжэйшае за прафесара), а таксама асоба, якая мае гэта званне.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

прыва́т-дацэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

У вышэйшых навучальных установах да рэвалюцыі: пазаштатны выкладчык, роўны па званні дацэнту, а таксама асоба, якая мела гэта званне.

|| прым. прыва́т-дацэ́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)