датаўчы́

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. датаўку́ датаўчо́м
2-я ас. датаўчэ́ш датаўчаце́
3-я ас. датаўчэ́ датаўку́ць
Прошлы час
м. дато́ўк датаўклі́
ж. датаўкла́
н. датаўкло́
Загадны лад
2-я ас. датаўчы́ датаўчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дато́ўкшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

датаўчы́ сов.

1. дотоло́чь; (картошку) домя́ть;

2. разг. (разбить до конца) доби́ть, доколоти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

датаўчы́, ‑таўку, ‑таўчэш, ‑таўчэ; ‑таўчом, ‑таўчаце, ‑таўкуць; пр. датоўк, ‑таўкла, ‑ло; заг. датаўчы; зак., што.

Скончыць таўчы; стаўчы, патаўчы ўсё да канца. Датаўчы крупы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

датаўчы́ zu Énde (zer)stóßen*, zerkléinern vt; das Zerstóßen [Zerkléinern] beénden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

датаўка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да датаўчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дато́ўкваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да датаўчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дато́ўчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад датаўчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дато́ўчаны

1. дотолчённый; домя́тый;

2. разг. доби́тый, доколо́ченный;

1, 2 см. датаўчы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dotłuc

зак.

1. дабіць; дакалаціць;

2. стаўчы (дадаткова), датаўчы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)