датава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́ем, -ту́еце, -ту́юць; -тава́ў, -ва́ла, -лі́; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак.

1. Абазначыць (абазначаць) дату на чым-н.

Д. заяву ўчарашнім чыслом.

2. Устанавіць (устанаўліваць) дату якога-н. факта, падзеі.

Д. з’яўленне пісьмовага помніка.

|| наз. датава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

датава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дату́ю дату́ем
2-я ас. дату́еш дату́еце
3-я ас. дату́е дату́юць
Прошлы час
м. датава́ў датава́лі
ж. датава́ла
н. датава́ла
Загадны лад
2-я ас. дату́й дату́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дату́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

датава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дату́ю дату́ем
2-я ас. дату́еш дату́еце
3-я ас. дату́е дату́юць
Прошлы час
м. датава́ў датава́лі
ж. датава́ла
н. датава́ла
Загадны лад
2-я ас. дату́й дату́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час датава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

датава́ць сов. и несов. дати́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

датава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Абазначыць (абазначаць) дату на чым‑н. Максім Танк любіць датаваць свае творы; амаль што пад кожным вершам стаіць дзень яго напісання. Бярозкін. // Вызначыць (вызначаць) час, калі адбылася якая‑н. падзея. Датаваць з’яўленне рукапіснага помніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

датава́ць​II эк. (даваць датацыю) dotíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

датава́ць​I

1. (абазначаць дату на чым-н.) datíeren vt; mit Dátum verséhen*; das Dátum [den Tag, die Zeit] ángeben*;

2. (вызначыць час) zéitlich bestímmen vt;

◊

датава́ць за́днім чысло́м zurückdatieren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

датава́ць

(польск. datować, ад фр. dater)

1) абазначаць дату на чым-н. (напр. д. заяву);

2) вызначаць час, калі адбылася якая-н. падзея.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дати́ровать сов. и несов. датава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

датава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. датаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)