дара́дца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дара́дца дара́дцы
Р. дара́дцы дара́дцаў
Д. дара́дцу дара́дцам
В. дара́дцу дара́дцаў
Т. дара́дцам дара́дцамі
М. дара́дцу дара́дцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дара́дца м., разг., см. дара́дчык

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дара́дца, ‑ы, м.

Разм. Тое, што і дарадчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дара́дца м. Rátgeber m -s, -; Beráter m -s, -;

эканамі́чны дара́дца Wírtschaftsberater m;

гандлёвы дара́дца Hándelsrat m;

дара́дца пасо́льства [амбаса́ды] Bótschaftsrat m;

вайско́вы дара́дца Militärberater m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Дара́дца ’дарадца’ (БРС). Запазычанне з польск. doradca ’тс’. Параўн. аналагічнае ўтварэнне ад рада ’парада’, радити ў ст.-бел. мове (гл. Булыка, Запазыч., 273).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ра́дца, -ы, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто раіць, дае параду (у 1 знач.), дарадца, дарадчык.

2. Выбарны член ад багатых гарадскіх вярхоў у раду (магістрат) у Беларусі ў 14—18 стст. (гіст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Rátgeber

m -s, - дара́дчык, дара́дца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Beráter

m -s, - дара́дца; кансульта́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пракура́тар (гіст.) ’асоба, якая кіравала чыёй-небудзь маёмасцю, маёнткам, гаспадаркай’ (ТСБМ), ст.-бел. прокураторъ ’адвакат, абаронца, апякун’ (1509 г.), са ст.-польск. procurator ’апякун, упаўнаважаны, дарадца’ (Булыка, Лекс. запазыч., 44). Сучаснае польск. prokurator ’адвакат; распарадчык маёмасцю ў манастыры’, што непасрэдна ўзыходзіць да лац. prōcūrātor ’кіраўнік маёмасцю; апякун; дарадца’ (Банькоўскі, 2, 782).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Rátsherr

m -n, -en член муніцыпалітэ́та, муніцыпа́льны дара́дца [дара́дчык]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)