дапрацо́ўваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дапрацо́ўваю дапрацо́ўваем
2-я ас. дапрацо́ўваеш дапрацо́ўваеце
3-я ас. дапрацо́ўвае дапрацо́ўваюць
Прошлы час
м. дапрацо́ўваў дапрацо́ўвалі
ж. дапрацо́ўвала
н. дапрацо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. дапрацо́ўвай дапрацо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дапрацо́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дапрацо́ўваць несов., в разн. знач. дораба́тывать; см. дапрацава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапрацо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапрацаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапрацава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак.

1. што. Завяршыць працу над чым-н.; дадатковай апрацоўкай давесці да патрэбнай якасці.

Д. дысертацыю.

Д. праект.

2. Прапрацаваць да якога-н. часу, тэрміну.

Д. да лістапада.

|| незак. дапрацо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. дапрацо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дораба́тывать несов. дапрацо́ўваць; (доделывать) дарабля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапрацо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да дапрацавацца.

2. Зал. да дапрацоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапрацо́ўвацца несов., возвр., страд. дораба́тываться; см. дапрацава́цца, дапрацо́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапрацо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. дапрацоўваць — дапрацаваць (у 1 знач.). Дапрацоўка рукапісу. Дапрацоўка праекта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

náchfeilen

vt

1) папраўля́ць напі́льнікам; падпі́льваць

2) перан. дапрацо́ўваць (артыкул і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

perfect

1. [ˈpɜ:rfɪkt]

adj.

1) беззага́нны; даскана́лы

2) высо́ка кваліфікава́ны, майстэ́рскі

a perfect golfer — выда́тны гуле́ц у го́льф

3) цэ́лы; по́ўны

а) The set was perfect; nothing was missing — Кампле́кт быў по́ўны, нічо́га не бракава́ла

б) in perfect security — у по́ўнай бясьпе́цы

в) He was a perfect stranger to us — Ён быў зусі́м чужы́м чалаве́кам для нас

4) зако́нчаны (час)

5) Bot. які́ ма́е тычы́нкі й пе́сьцікі (пра кве́тку)

2. [pərˈfekt]

v.t.

1) паляпша́ць, удаскана́льваць

2) рабі́ць апо́шнія штрыхі́, дапрацо́ўваць (карці́ну, рама́н)

3) зака́нчваць

3.

n.

фо́рма або́ сло́ва ў зако́нчаным ча́се

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)