даня́ць, дайму́, до́ймеш, до́йме; даня́ў, даняла́, -ло́; даймі́; даня́ты; зак., каго-што.

Змучыць, дапячы, вывесці з раўнавагі.

Як дойме ліха, прарэжуцца зубы (з нар.).

|| незак. дайма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даня́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дайму́ до́ймем
2-я ас. до́ймеш до́ймеце
3-я ас. до́йме до́ймуць
Прошлы час
м. даня́ў данялі́
ж. даняла́
н. даняло́
Загадны лад
2-я ас. даймі́ даймі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час даня́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даня́ць сов., разг.

1. (не дать покоя, довести до крайности) доня́ть, извести́, допе́чь; см. дайма́ць;

2. безл., разг. (оказать сильное воздействие) прошиби́ть, проня́ть;

даняло́ да слёз — проняло́ до слёз; слеза́ проши́бла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даня́ць, дайму, доймеш, дойме; заг. даймі; зак., каго-што.

Вывесці з раўнавагі, не даючы спакою; змучыць, дапячы. Холад даняў. □ Бо кожны выслужыцца хоча: Адно гаворыць табе ў вочы, Але другое ў мыслях мае, І ўжо здарэння не мінае На чым хоць-небудзь зло спагнаць, Як мае быць цябе даняць. Колас. Як дайме ліха, прарэжуцца зубы. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даня́ць гл. даймаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дайма́ць гл. даняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

доня́ть сов., разг. даня́ць, дапячы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дайма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да даняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадзе́ць, -дзе́ну, -дзе́неш, -дзе́не; зак. (разм.).

Прычыніць непрыемнасць, даняць, дапячы чым-н.; абрыдаць.

Д. да нутра.

Сварка гэта ўжо дадзела.

|| незак. дадзява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задзё́ўбаць

‘забіць дзюбай, даняць нападкамі, папрокамі каго-небудзь; пачаць дзёўбаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. задзё́ўбаю задзё́ўбаем
2-я ас. задзё́ўбаеш задзё́ўбаеце
3-я ас. задзё́ўбае задзё́ўбаюць
Прошлы час
м. задзё́ўбаў задзё́ўбалі
ж. задзё́ўбала
н. задзё́ўбала
Загадны лад
2-я ас. задзё́ўбай задзё́ўбайце
Дзеепрыслоўе
прош. час задзё́ўбаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)