дамату́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дамату́р дамату́ры
Р. дамату́ра дамату́раў
Д. дамату́ру дамату́рам
В. дамату́ра дамату́раў
Т. дамату́рам дамату́рамі
М. дамату́ру дамату́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Дамату́р ’дамасед’ (Нас., Сл. паўн.-зах.). Як мяркуе Кюнэ (Poln., 51), гэта запазычанне з польск. domator ’дамасед’, якое, паводле Брукнера (93), ад польск. dom, але трансфармаванае паводле лац. слоў, на ‑tur.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

domator

м. дамасед, даматур

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

piecuch

м.

1. пястун;

2. дамасед; даматур

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kura

kur|a

ж. курыца;

chów kura — курагадоўля;

wyglądać jak zmokła ~a — выглядаць як мокрая курыца;

~a domowa — пагард. дамасед (дамаседка); даматур (даматурка); закутнік, нявывалака, пячура

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)