Да́льний г. Да́льні, -няга м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
да́льний далёкі;
да́льний путь далёкі шлях;
да́льнее о́зеро далёкае во́зера;
◊
без да́льних слов без лі́шніх слоў;
да́льняя доро́га да́льняя даро́га.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дальний
Том: 7, старонка: 236.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Да́льний Восто́к Далёкі Усхо́д.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Примо́рье (российский Дальний Восток) Прымо́р’е, -р’я ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
далёкі
1. (находящийся на большом расстоянии; имеющий большое протяжение) далёкий, да́льний; отдалённый;
2. (о родстве) да́льний;
д. свая́к — да́льний ро́дственник;
3. (ад каго, чаго) перен. (имеющий мало общего с кем; чем-л.) далёкий, чу́ждый (кому, чему);
д. ад наву́кі чалаве́к — далёкий от нау́ки челове́к;
4. в др. знач. далёкий; отдалённый;
~кія часы́ — далёкие (отдалённые) времена́;
~кае падабе́нства — отдалённое схо́дство
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ДАЛЁКІ І БЛІ́ЗКІ ПАРА́ДАК,
упарадкаванасць мікраструктуры рэчыва на міжатамных (блізкі парадак) ці на неабмежавана вял. адлегласцях (далёкі парадак). Бывае каардынацыйны — у размяшчэнні часціц рэчыва (існуе ў крышталях; у вадкасцях і аморфных цвёрдых целах — толькі блізкі парадак); арыентацыйны — у арыентацыі часціц (у вадкіх крышталях; у вадкасцях з несіметрычных малекул — блізкі парадак); магнітны — у арыентацыі магн. момантаў (у ферамагнетыках, ферымагнетыках, антыферамагнетыках); у арыентацыі эл. дыпольных момантаў (у сегнетаэлектрыках). Існаванне Д. і б.п. абумоўлена ўзаемадзеяннем паміж часціцамі; асн. прыкмета — сіметрыя крышталёў. Ступень упарадкавання можна мяняць цеплавой, мех. і інш. апрацоўкамі, пры гэтым мяняюцца фіз. ўласцівасці рэчыва.
Літ.:
Уайт Р., Джебелл Т. Дальний порядок в твердых телах: Пер. с англ. М., 1982.
Л.М.Шахлевіч.
т. 6, с. 18
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
прыцэ́л м.
1. род. прыцэ́лу (действие) прице́л;
лі́нія ~лу — ли́ния прице́ла;
2. род. прыцэ́ла (приспособление) прице́л;
ра́мка ~ла — ра́мка прице́ла;
апты́чны п. — опти́ческий прице́л;
пастая́нны п. — постоя́нный прице́л;
◊ узя́ць (браць) на п. — взять (брать) на прице́л;
палі́тыка далёкага ~лу — поли́тика да́льнего прице́ла;
далёкі п. — далёкий (да́льний) прице́л
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)