Verbum

анлайнавы слоўнік

далако́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рабочы, які капае магілу на могілках.

Далакопы ўзяліся за рыдлёўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

далако́п

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	далако́п	далако́пы
Р.	далако́па	далако́паў
Д.	далако́пу	далако́пам
В.	далако́па	далако́паў
Т.	далако́пам	далако́памі
М.	далако́пе	далако́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

далако́п м. моги́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далако́п, ‑а, м.

Рабочы, які капае магілы. Далакопы ўзяліся за рыдлёўкі, натоўп пачаў разыходзіцца, расцякаючыся па сцежках, што вялі да выхаду з могільніка. Хадкевіч. Магіла была гатова. Апёршыся на лапаты, чакалі далакопы, калі закопваць ім. Вярцінскі. // Той, каму даручана капаць, раскопваць што‑н. [Вера:] Мы з Чарнавусам касцямі не займаемся, гэта Гарлахвацкі іх перабірае. А наша справа — мел, гліна, вапна, фасфарыты. Галоўны далакоп — Аляксандр Пятровіч, а я яму памагаю. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далако́п м. Tótengräber m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

gravedigger [ˈgreɪvˌdɪgə] n. далако́п

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гробокопа́тель уст., ирон. далако́п, -па м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Tótengräber

m -s, - далако́п (тс.перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

kopacz

м.

1. землякоп;

2. уст. далакоп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)