далаві́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
далаўлю́ |
дало́вім |
| 2-я ас. |
дало́віш |
дало́віце |
| 3-я ас. |
дало́віць |
дало́вяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
далаві́ў |
далаві́лі |
| ж. |
далаві́ла |
| н. |
далаві́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
далаві́ |
далаві́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
далаві́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
далаві́ць die létzten (Verbrécher usw.) fángen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
долови́ть сов. далаві́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)