дакуча́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дакуча́нне
Р. дакуча́ння
Д. дакуча́нню
В. дакуча́нне
Т. дакуча́ннем
М. дакуча́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дакуча́нне ср. надоеда́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dokuczanie

н. дакучанне, надакучанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

naprzykrzanie

н. дакучанне, надакучанне, надакучванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

надоеда́ние дакуча́нне, -ння ср., надакуча́нне, -ння ср., надаку́чванне, -ння ср.; назаля́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дёрганье

1. (за что-л.) ту́занне, -ння ср., шмо́рганне, -ння ср., то́рганне, -ння ср.;

2. (выдёргивание) вырыва́нне, -ння ср.;

3. перен. (беспокойство) ту́занне, -ння ср.; назаля́нне, -ння ср., дакуча́нне, -ння ср.;

4. (судорожные, нервные подёргивания) ту́занне, -ння ср., ку́рчанне, -ння ср.; то́рганне, -ння ср.; см. дёргать​ 4;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)