дакле́іць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дакле́ю дакле́ім
2-я ас. дакле́іш дакле́іце
3-я ас. дакле́іць дакле́яць
Прошлы час
м. дакле́іў дакле́ілі
ж. дакле́іла
н. дакле́іла
Загадны лад
2-я ас. дакле́й дакле́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дакле́іўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дакле́іць сов., в разн. знач. докле́ить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што.

1. Скончыць клеіць што‑н. Даклеіць сцены.

2. Разм. Прыклеіць што‑н. дадаткова. Даклеіць яшчэ адну марку на канверт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакле́іць (bis zu Énde) klében vt, léimen vt; tapezíeren vt (шпалерамі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

докле́ить сов. дакле́іць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да даклеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dokleić

зак. даклеіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dolepić

зак. даклеіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)