даката́ць

‘скончыць катаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. даката́ю даката́ем
2-я ас. даката́еш даката́еце
3-я ас. даката́е даката́юць
Прошлы час
м. даката́ў даката́лі
ж. даката́ла
н. даката́ла
Загадны лад
2-я ас. даката́й даката́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час даката́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

доката́ть сов.

1. давазі́ць, даката́ць;

2. дакача́ць;

3. дакача́ць;

4. даката́ць, дакача́ць;

5. давалі́ць;

6. дапіса́ць, дастрачы́ць; см. ката́ть​ 2, 4—8;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)