дака́нчваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дака́нчваю дака́нчваем
2-я ас. дака́нчваеш дака́нчваеце
3-я ас. дака́нчвае дака́нчваюць
Прошлы час
м. дака́нчваў дака́нчвалі
ж. дака́нчвала
н. дака́нчвала
Загадны лад
2-я ас. дака́нчвай дака́нчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дака́нчваючы

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дака́нчваць несов., см. дако́нчваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дака́нчваць,

гл. дакончваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дако́нчваць і дака́нчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дакончыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дока́нчивать несов. дако́нчваць, дака́нчваць, канча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дако́нчвацца і дака́нчвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да дакончваць, даканчваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

finish

[ˈfɪnɪʃ]

1.

v.t.

1) канча́ць

2) зака́нчваць (вучо́бу, будо́ўлю)

3) спажыва́ць да канца́; даяда́ць; дапіва́ць (да канца́)

4) informal

а) змардо́ўваць, змо́рваць

б) дабіва́ць; дако́нваць; дака́нчваць

5) апрацо́ўваць (ру́капіс); выгла́джваць (паве́рхню), выраўно́ўваць

6) дапаўня́ць адука́цыю

2.

v.i.

1) канча́цца

2) Obsol. паміра́ць

3.

n.

1) заканчэ́ньне n., кане́ц -ца́ m.

2) даскана́ласьць, зако́нчанасьць f.

3) апрацо́ўваньне n. (ткані́ны), апрацо́ўка f. (тэ́ксту); адстро́йваньне n. (до́му, кватэ́ры) і матэрыя́л ужыва́ны для гэ́тага

•

- finish off

- finish up

- finish with

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)