даду́маць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. даду́маю даду́маем
2-я ас. даду́маеш даду́маеце
3-я ас. даду́мае даду́маюць
Прошлы час
м. даду́маў даду́малі
ж. даду́мала
н. даду́мала
Загадны лад
2-я ас. даду́май даду́майце
Дзеепрыслоўе
прош. час даду́маўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даду́маць сов. доду́мать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даду́маць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і з дадан. сказам.

Скончыць абдумванне чаго‑н. Юркевіч не даў .. [Юзіку] дадумаць да канца сваіх думак. Мурашка. Алесь міжвольна зрабіў два крокі назад. Раней чым мозг паспеў дадумаць, што гэта непрыстойна. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даду́мацца (да чаго-н.), даду́маць (што-н.) durch (lánges) Náchdenken auf éinen Gedánken [Éinfall] kómmen*, zu éinem Gedánken gelángen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

доду́мать сов. даду́маць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

домы́слить сов. дамы́сліць, даду́маць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даду́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дадумаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

domyślić

зак. дадумаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дамы́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разважыўшы, прыдумаць дадаткова, дадумаць да канца. Аднак і пры наяўнасці самых дбайных адносін да канкрэтнага факта пісьменнік павінен нешта дадумаць, дамысліць і абагульніць. «ЛіМ». [Азгур] перш пачаў сам мне паказваць і тлумачыць замыслы, кампазіцыі, але ўгледзеў, што гэта мяне скоўвае, не дае дамысліць і пашукаць рашэння самому. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

domyśleć

зак. здагадацца, дадумаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)