дагарава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дагару́ю |
дагару́ем |
| 2-я ас. |
дагару́еш |
дагару́еце |
| 3-я ас. |
дагару́е |
дагару́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
дагарава́ў |
дагарава́лі |
| ж. |
дагарава́ла |
| н. |
дагарава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
дагару́й |
дагару́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
дагарава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дагарава́ць сов., разг.
1. ко́нчить бе́дствовать;
2. дотяну́ть;
сяк-та́к ~ру́ем да вясны́ — ка́к-нибудь дотя́нем до весны́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дагарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.
Разм.
1. Скончыць гараваць.
2. Гаруючы, дажыць да пэўнага часу. Дагараваць да канца вайны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)