даві́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даві́ты даві́тая даві́тае даві́тыя
Р. даві́тага даві́тай
даві́тае		 даві́тага даві́тых
Д. даві́таму даві́тай даві́таму даві́тым
В. даві́ты (неадуш.)
даві́тага (адуш.)		 даві́тую даві́тае даві́тыя (неадуш.)
даві́тых (адуш.)
Т. даві́тым даві́тай
даві́таю		 даві́тым даві́тымі
М. даві́тым даві́тай даві́тым даві́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

даві́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даві́ты даві́тая даві́тае даві́тыя
Р. даві́тага даві́тай
даві́тае		 даві́тага даві́тых
Д. даві́таму даві́тай даві́таму даві́тым
В. даві́ты (неадуш.)
даві́тага (адуш.)		 даві́тую даві́тае даві́тыя (неадуш.)
даві́тых (адуш.)
Т. даві́тым даві́тай
даві́таю		 даві́тым даві́тымі
М. даві́тым даві́тай даві́тым даві́тых

Кароткая форма: даві́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

даві́ты дови́тый; см. даві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даві́ць¹, даўю́, даўе́ш, даўе́; даўём, даўяце́, даўю́ць; даві́; даві́ты; зак., што.

Закончыць віццё чаго-н.

Д. вяроўку.

|| незак. давіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дови́тый

1. даві́ты;

2. дапле́цены; см. дови́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)